Videopoema

Práctica de clase nº9 Videopoema . Exercicio libre sobre un poema en galego, ben de autoría propia ou inspirado na literatura galega realizado con teléfonos móbiles, cámaras domésticas ou cámaras fotográficas. (abril 2018)


Aneiros Hermida, Tania. Medea
La Medea de Luz Pozo, basada en la obra de Eurípides, se nos presenta como una mujer muy sentimental y totalmente enamorada de Jasón. Ella, traicionando a su patria y a su familia, lo ayuda a conseguir el vellocino de oro y se escapa con él hasta Corinto. Cuando el argonauta la deja por Creúsa, heredera del trono de Corinto, Medea se siente abandonada y traicionada. Ciega por los celos y por la ira urdirá y llevará a cabo una venganza tan cruel que incluso llegará a matar a sus propios hijos para conseguir la infelicidad del héroe.

Arbe Núñez, Ángela: O vento
O vento canta á luz do día. Poucos poden escoitar esa brisa suspirar. Mece as arbores con tranquilidade. É o vento unha música incomparable.



Barros Fortuna, Patricia; Liberdade
Carta a miña muller: Querida, non o esquezas, hai palabras/que é pecado decilas niste tempo./Palabras que non debes pronuncialas, nin xiquera pensalas, cavilalas,/tatexalas, gabalas, escribilas.../Moito menos berralas. /Esposa, toma nota e non esquezas: non digas libertá palabra triste/con peligro de morte e calivera.//Si é certo que me queres nunca digas /esta palabra estúpida que ten dentes e morde coma un lobo. /Celso Emilio Ferreiro.


Bey Senra, Laura: Procura
"Naquel fermoso ceo/deteño a vista, atenta,/xa que nalgures, tal vez,/haxa unha estrela fugaz."


Cordero Freire, Eva
A mocidade A ás veces anhelada, odiada ou despreciada adolescencia ten mil caras. En ocasións pénsase que a xente nova só pensa na festa, que son irresponsables. Parece que á xente nunca fora nova. Por iso, neste poema visual trato de mostrar unha das encrucixadas nas que nos atopamos: mirar cara o presente; pasalo ben, mirar cara o futuro; as nosas preocupacións mortais. (polo menos as miñas)

Corral Romero, Aarón. Que tarde tanto
Deixa que se alongue esta inquedanza de agora.


Beatriz Dominguez Vizoso: De chuvia e de calma
E menos mal que somos de calma.


Fernández Calvo, Alba
Non teño nin idea do que vai ser de min. E iso encheme de medo. Medo a non chegar a ser o que quero ser. Medo o fracaso, a facer dano a outras persoas. Quero vivir do meu arte pero personalmente, non creo ter nivel para facelo actualmente. Tampouco sei se algún día o terei. Valoro e valoranme pouco, para o esforzo que poño. e iso, asustame. Asustame non dar todo o que podría dar por medo. Medo o fracaso, a ter que conformarme a non cumplir expectativas. Por iso e deixado de poñermas. Non teño nin idea do que será de min. Nin onde chegarei. Pero vou seguir debuxando, vou seguir editando, esforzándome en sair a rua cún objetivo de inspiración, non polo mero feito de sair




Arde. Fernández López, Saray
Dejemos de luchar por alguien que no nos quiere, dejemos de estar pendientes de alguien al que no le importamos , dejemos todo, seamos libres, valdrá la pena.




Pena, Ana: "Escrava"
Ela sumisa, enraizada na terra, intenta soltarse pero non a deixan. Ela pasiva, sen abrir a boca, berrando por dentro calando por fora. Ninguén entende, ninguén comprende, Párense a ver á escrava sen que ninguén faga nada. E cun suspiro intentará liberarse, pero as súas cadeas non a deixan deitarse. E consumirase ela, despois dunha vida illada, despois de pasar as noites sen liberdade, sen ansia. Ela sumisa. Ela pasiva. Ela escrava.




Velo Aida: Medo
El video poema trata de como afrontas tus miedos y poco más puedo explicar. Los versos están escritos por mi así perdonadme las faltas ortográficas. Agradecimientos a Irene.



Barrigón Sánchez, Mireya
Cando penso que te fuches, negra sombra que me asombras, ó pé dos meus cabezales tornas facéndome mofa. Cando maxino que es ida, no mesmo sol te me amostras, i eres a estrela que brila, i eres o vento que zoa. Si cantan, es ti que cantas, si choran, es ti que choras, i es o marmurio do río i es a noite i es a aurora. En todo estás e ti es todo, pra min i en min mesma moras, nin me abandonarás nunca, sombra que sempre me asombras. Rosalía de Castro


Carballeira Riobó, Candela


Fernandez, Natalia: Penélope
Un paso adiante e outro atrás, Galiza, e a tea dos teus soños non se move. A espranza nos teus ollos se espreguiza.

Iglesias Freire, Cristina: Roseira do teu mencer
Era un recendo de rosas/de roseira de ningures,/que se meteu pola porta.'/-Xosé María Álvarez Blázquez


Gil Zar, Sara Efimero
Poema de Marta Castro


Pablo Loureiro: Esmeralda
Herba pequerrechiña/que con medo surrís/ó sol que vai nacendo/e morrendo sin ti,/¿por qué de ser pequena te me avergonzas ti?/O Universo sería/mais pequeño sin ti!





Marín Fernandez Adrian 





Martínez Fernández, Ana. Peregrín do Ar
Un vídeopoema de creación propia.

Martínez Fernández, Ana. Petando nas portas do ceo
Un vídeopoema de creación propia

Martínez Fernández, Ana. Penelope
Un vídeopoema baseado nunha das composicións da obra "Nimbos", de Xosé María Díaz Castro.



Prego Areal, Luís: Ollos verdes
Ollos verdes semellan mirarme./Doce paisaxe dende o camiño,/remata coma foto imborrábel./Luminosa escuridade en soños,/outra vez inspirador problema/cuxo lenzo é o meu propio espello.


Penabad López, Estrella: Arte
A pintura é poesía muda/a poesía pintura cega. /Leonardo Da Vinci-


Michelle Rodríguez: Rutina
As horas vanse fundindo polo sopor intenso./Por entre os dedos das mans/vanse escurrindo os minutos e os segundos/como pingas de chumbo fundido/que caen incandescentes/torturando a mente/por ver tanto soño perdido/e tempo ido.


Sánchez Caramés, Paula Ela



Seoane Ríos, Andrea:"Completamente fría"
Entón meu corazon bátese en duelo co meu peito, non son quen de mirarte e quédome sen fala, sen aire. Cóstame tragar incluso as palabras que non son capaz de dicir, e é ahí cando miña pel empeza a arder a vista fállame e o simple feito de escoitar, escoitarte, doeme.

Souto Sanmiguel, Sofía "O reino"
Un poema de Celso Emilio Ferreiro, el sentimiento, el silencio, el amor, la naturaleza, "O Reino". Un melancólico videopoema que transporta al pasado, al amor, a Galicia.


Kateartis: Recordos distorsionados.
O tempo pasa tan rápido/que non o podes controlar/intentas recordar/pero non podes./A túa memoria/é coma un televisor/roto/só podes ver/recordos distorsionados




Taboada López, Silvia
Hora tras hora, día tras día/ /Entre o ceo e a terra que quedan/ Eternos vixías,/Como torrente que se despeña/ Pasa a vida/Rosalía de Castro


Vigo Martínez, Candela:casa
Hai un olor pechado /e un rastro de ausencias /e a auga a escorrer /outras voces perdidas sen remedio /últimos mofos onde se pudre o esquenzo.